De St. Stephanuskerk

Wijnandsrade had vermoedelijk al in de twaalfde eeuw een eigen kerk aan de voet van de plaatselijke motte, de plek waarop de vroegste Heren van Wijnandsrade een versterkte woonstede hadden gevestigd. Van de St. Stephanusparochie wordt voor het eerst melding gemaakt in de statuten van het Concilie van Susteren, d.d. 5 september 1307.
De kerk had oorspronkelijk een sierlijke gotische stijl, zoals het bewaard gebleven koor uit 1628 nu nog te zien geeft. In 1668 werd tegen het priesterkoor (boven de huidige sacristie) een Herenloge gebouwd, die de adellijke familie Von Bongart uitzicht bood op het altaar.
In het midden van de achttiende eeuw is de St. Stephanuskerk ingrijpend vernieuwd en uitgebreid tot drie traveeën. Bakstenen muren op een fundament van mergelsteen, steunberen, segmentboogvensters: de kerk kreeg toen het uiterlijk dat u nu nog kunt zien.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog, op vrijdag 26 februari 1943, werd de kerk door een tijdbom getroffen. Een geallieerd vliegtuig moest voortijdig zijn explosieve last lossen. Na twee dagen ontplofte de bom. De toren en een groot deel van het schip stortten in. Na de oorlog is de St. Stephanuskerk gerestaureerd en met twee traveeën uitgebreid.
Een halve eeuw later, in de nacht van 13 april 1992, sloeg het noodlot - minder drastisch - opnieuw toe. Een aardbeving richtte met name in de muren en gewelven aanzienlijke schade aan.
Sinds eind 1994 is onze parochiekerk weer in oude glorie hersteld.